Druga połowa sierpnia i prawie tradycyjnie wizyta pod Babią Górą u ciotki w Kiczorach. Turystycznie niewiele spędziliśmy czasu, ale po polach Kiczorów też się poszwendać można.
Do trzech razy sztuka – Kiczory w roku 2005. Tym razem w zimowej szacie. A my (byki co ćwierć wieku prawie na karku mają) sobie saneczki od ciotki pożyczyliśmy i z górki na pazurki :).
Deja vu? No rzeczywiście… Już tu byliśmy… I to nie tak dawno. Ale gdzie nam przyjemnie tam wracamy chętnie. Ostatnie dwa dni wakacji spędziliśmy ponownie u stóp Babiej Góry.
Kiczory. Czy komuś coś to mówi? Chyba niewiele. Mi nie mówiło nic. Owszem – Orawa, Babia Góra, ewentualnie Lipnica Wielka czy Jabłonka. A Kiczory? Kiczory to miejsce skąd 1/2 korzeni Myszy się wywodzi. A skoro stwierdziła, że chyba ma we mnie takiego super chłopaka, to fajnie byłoby pokazać go rodzinie ;)…
A tak naprawdę? Tak naprawdę to potrzebowała transportu… 😉
A tak naprawdę naprawdę? Któż by to pamiętał. Po prostu stwierdziliśmy, że tamte strony z lokum u ciotek (i to bardzo życzliwe, jak się miało okazać) będzie dobrym pomysłem. No i wyjechaliśmy.
A będąc rzut kamieniem od Tatr przy okazji również i tam sobie któregoś dnia podjechaliśmy. A tam – żelazny zestaw każdego cepra – Gubałówka i Krupówki.
